پشیمانی خیزابی

«این یکی از عادات همیشگی انسان است: وقتی راهش را گم می­کند، تندتر می‌رود.» رولو می

وقتی این جمله را در پستی خواندم یاد بخشی از کتاب عادت‌های انعطاف‌پذیر نوشتۀ استفان گایز افتادم:

پشیمانی خیزابی:

«تصور کنید در اقیانوس هستید، تفریحی دست‌وپا می‌زنید. کمی بعد تصمیم می­ گیرید به سمت ساحل بروید و آفتاب بگیرید. با خودتان فکر می ­کنید مردم نگاهتان می­ کنند، پس تصمیم می‌گیرید وقتی به سمت ساحل شنا می­ کنید، شنای پروانۀ زیبایتان را به نمایش بگذارید. بعد از یک دقیقه، برای استراحت متوقف می‌شوید، چشم­هایتان را می­ مالید، مکثی می­ کنید و بلند می­ گویید: «این دیگر چیست، ساحل مورچه ­ها؟» یا حضرت فیل! آ­ن­ ها مورچه نیستند، آدم هستند! ناگهان می­ فهمید از ساحل خیلی دور شده ­اید چون در خیزاب گیر افتاده ­اید.

برای «شجاع، سرسخت و قوی» بودن به برنامۀ اولیه­ تان می­ چسبید؛ مستقیم به‌طرف ساحل شنا می­ کنید، با شنای پروانه که تحسین‌برانگیزترین اما خسته ­کننده ­ترین نوع شناست. در برابر جریان آب تقلا می­ کنید و به‌سختی نفس می­ گیرید و عضلاتتان به‌سرعت خسته می­ شوند. دریا بی ­رحم است و اصلاً نزدیک­تر نشده­ اید. سخت­ تر و سخت ­تر شنا می­ کنید تا اینکه درنهایت خستگی غلبه می­ک  ند و غرق می­ شوید.

این داستان غم ­انگیز و خوشبختانه تخیلی است همراه با درسی مهم؛ در این داستان، موقعیت شدیداً تغییر کرد اما شما، همان شناگر بودید و تغییر نکردید. خواستید با شنای پروانه به سمت ساحل بروید تا دوستانتان را تحت تأثیر قرار دهید و تا سرحد مرگ به همان نقشۀ قبلی چسبیدید؛ اما زمانی که فهمیدید در خیزاب گرفتارشده‌اید، هدفتان از «تحت تأثیر قرار دادن آدم ­ها» به «زنده ماندن» تغییر کرد. زمانی که موقعیت تان، هدفتان را تغییر می­ دهد، راهبردی جدید می­ خواهید.

خیزاب یا جریان خیزابی، جریان آبی قوی اما باریکی است که از سمت ساحل به‌طرف دریا می­ رود. آدم ­ها در این جریان می­ میرند و اغلب به همان شکلی که در بالا توضیح داده شد عمل می­ کنند، دیوانه­ وار و مستقیم به درون جریان پرقدرت آب شنا می­ کنند تا زمانی که آن­قدر خسته می­ شوند که نمی­ توانند خود را روی آب نگه‌دارند.

اما با ذهنی آرام و راهبردی هوشمندانه، به شیوه ­های متعددی می ­توان از جریان­ های خیزابی فرار کرد. بهترین گزینه این است که پیش از شنا کردن به‌طرف ساحل، موازی با خط ساحلی شنا کنید. این استعارۀ خوبی برای زندگی است، چون شنا کردن «یک­ وری» شبیه پیشرفت کردن به نظر نمی ­رسد، اما گاهی قدمی ضروری برای پیشرفت کردن است. ازآنجایی‌که جریان‌های خیزابی نسبتاً باریک ­اند، زمان زیادی نمی ­برد که از آن خارج شوید و به سمت ساحل شنا کنید. گزینۀ دوم این است که فقط آرام باشید و اجازه دهید خیزاب شما را به‌طرف دریا ببرد تا زمانی که زایل شود و با تقاضای کمک (اگر نیاز داشتید) به‌طرف ساحل شنا کنید.

خطر اصلی زمانی پیش می­آید که به غلبه بر جریان خیزابی با شنا کردن مستقیم به درون آن و خسته کردن خود اصرار داشته باشید.»